Mikrowibracje biologiczne – zasoby niezbędne dla życia i zdrowia

 Przez długi czas uważano, że wibracje są czynnikiem szkodliwym. Wiele osób dobrze zna chorobę wibracyjną. Dobrze znane są także wibromasażery – mogą być stosowane tylko przez zdrowych ludzi, w dodatku nie za długo. Jednak odkrycia uczonych dokonane na początku XXI wieku dowiodły, że wibracje nie tylko nie szkodzą organizmowi, ale wręcz stanowią warunek konieczny istnienia organizmów wielokomórkowych. Mikrowibracje, tak samo jak ciepło, stanowią zasoby deficytowe dla wszystkich organizmów stałocieplnych.

Do oddziaływania między molekułami potrzebne jest ciepło. Mikrowibracje zaś uczestniczą w oddziaływaniu międzykomórkowym. Mikrowibracje w tkankach organizmu człowieka powstają w momencie skurczu nawet jednej komórki mięśniowej. Miliardy komórek mięśniowych, kurcząc się systematycznie, dostarczają tkance potrzebnych mikrowibracji. Komórka mięśniowa na skurcz zużywa nagromadzoną energię biochemiczną. Dlatego mikrowibracje w organizmie zawsze znajdują się w stanie deficytu, a budowa anatomiczna organizmu zwierząt i człowieka zadziwiająco odpowiada racjonalnemu pobudzaniu i przekazywaniu mikrowibracji powstałych podczas aktywności mięśniowej.

Mikrowibracje mają swoją historię medyczną

Jeszcze w czasach Hipokratesa medycyna zauważyła korzystny wpływ zwierząt na zdrowie. Jazda konno bez siodła, umieszczanie mruczącego kota na chorym miejscu i inne sposoby wykorzystania zwierząt w leczeniu poważnych schorzeń od dawna cieszyły się popularnością. Nikt wtedy nie wiedział, że najważniejszym czynnikiem leczniczym są mikrowibracje, przekazywane między tkankami ludzkiego organizmu bezpośrednio stykającymi się z ciałem zwierzęcia.

Odkrycie tła mikrowibracyjnego

Medycyna od dawna zna mikrowibracje powstające dzięki napięciu mięśniowemu. „Mięsień jest peryferyjnym sercem” – pisał o tym zjawisku znany uczony Nikołaj Iwanowicz Arinczyn. Wiedza ta legła u podstaw zdrowotnej kultury fizycznej i gimnastyki oddechowej. Odkrycie z początku XXI wieku polega na tym, że część komórek mięśniowych kurczy się 24 godziny na dobę, czyli także w stanie całkowitego spoczynku, tworząc tło mikrowibracyjne.

Organizm wykorzystuje energię mikrowibracji w następujących celach:
– pobudzania odprowadzania limfy z tkanek dzięki zastawkom w naczyniach limfatycznych;
– zapewnienia krążenia krwi, dzięki zastawkom w naczyniach krwionośnych;
– transportu komórek układu immunologicznego przez tkanki i utylizacji obumarłych komórek;
– zapewnienia przebudowy przestrzennej struktury komórkowej w procesach regeneracyjnych;
– wprowadzenia komórek macierzystych ze szpiku kostnego do obiegu.

Powstawanie deficytu mikrowibracji biologicznych

Niski poziom tła mikrowibracyjnego, zwłaszcza podczas snu, obniża odporność, hamuje odbudowę sił witalnych i procesy lecznicze. Deficyt mikrowibracji może mieć charakter ogólny lub miejscowy. Różne są przyczyny deficytu mikrowibracji własnych: wyczerpanie rezerw energetycznych w komórkach czy też problemy z przewodnictwem impulsów nerwowych, na przykład z powodu obrzęku w obszarze kręgosłupa.

Mikrowibracje biologiczne powstają:
– przy kurczeniu się komórek mięśniowych;
– podczas wibrowania więzadeł głosowych dzięki strumieniowi powietrza.

Najczęściej dochodzi do powstania deficytu mikrowibracji dźwiękowej (akustycznej) częstotliwości (20–10 000 Hz). Prawdopodobnie dlatego niemowlęta tak głośno krzyczą. Tkanki mięśniowe dostarczają mikrowibracji sobie, a tym samym przylegającym do nich organom. Jeśli jednak komórki mięśniowe uległy wyczerpaniu lub doszło do zakłócenia przewodnictwa nerwowego, tworzy się błędne koło, z którego bez pomocy z zewnątrz ciężko się wydostać.

Kompensacja deficytu mikrowibracji biologicznych

Urządzenia pozwalające kompensować deficyt mikrowibracji w tkankach powstały na długo przed odkryciem zjawiska tła mikrowibracyjnego człowieka i zyskały określenie wibroakustycznych. Mikrowibracje z tych urządzeń przenikają do wszystkich organów i tkanek na głębokość do 10 centymetrów dzięki przetwornikom o specjalnej budowie – wibrofonom.

Proces oddziaływania wibroakustycznego, podczas którego dochodzi do kompensacji deficytu mikrowibracji biologicznych, nazywany jest fonowaniem. Jeśli fonowanie ma charakter leczniczy, nazywamy je terapią wibroakustyczną. Jeśli zaś stosowane jest w profilaktyce chorób, nazywamy je masażem wibroakustycznym.

Budowa urządzeń wibroakustycznych jest opatentowana. Urządzenia produkowane są pod marką „Vitafon”, co w tłumaczeniu z łaciny symbolicznie znaczy „dźwięki życia”. Mikrowibracje prawie w ogóle nie są przekazywane za pośrednictwem powietrza, dlatego wibrofony urządzeń skonstruowane są tak, aby można je było stosować bezpośrednio na skórę we wszystkich obszarach ciała. Aby zapewnić odpowiednią amplitudę mikrowibracji w całym spektrum częstotliwości biologicznych, w urządzeniach ciągle zmienia się częstotliwość mikrowibracji.

Źródło informacji: Vitafon